Het verschil tussen woorden en ervaringen Tijn Touber | 83 januari 2006 Laatst liep ik met een vriendin op het strand. De zon ging onder en het water kleurde oranje, terwijl een vissersboot traag voorbij gleed met een hele stoet meeuwen in haar kielzog. Ik ademde de frisse zeewind diep in mijn longen, keek de vriendin gelukzalig aan en riep ‘wat een mooie zonsondergang!’ Begint ze te huilen... De laatste keer dat ze een mooie zonsondergang had gezien, was met haar man. Maar die was er niet meer. Woorden zijn besmet. Aan elk woord kleeft een verleden, dat het heden onmiddellijk kleurt zodra het je lippen verlaat. De ondergaande zon, de boot, de meeuwen, de oranje golven... met het uitspreken van slechts vier woorden had ik ze weggevaagd, gereduceerd tot een pijnlijke herinnering. Het kan ook anders. Enkele jaren geleden stond ik met een Engelsman boven op een heuvel in het Italiaanse landschap van Toscane. Het enige dat ik van hem wist, was dat hij John heette en zelfs dat had hij mij niet persoonlijk verteld. Ik had zijn naam gezien op de deelnemerslijst van de stilteretraite, waarvoor wij ons hadden ingeschreven. John en ik hadden al verschillende wandelingen gemaakt,