154 mei/juni 2013 In 2002 gaf Benjamin Zander, destijds dirigent van het Boston Philharmonic Orchestra en auteur van The art of possibility, een lezing voor de lezers van wat toen nog Ode heette. Er waren een kleine duizend toehoorders in de Rotterdamse Laurenskerk. Zander, enthousiast en inspirerend als altijd, zat midden in zijn verhaal over de kunst van de kans toen hij zich opeens omdraaide naar de zijkant van het podium waar ik in de coulissen stond. Hij keek me recht aan en zei: ‘Ode is niet zomaar een tijdschrift. Het is eigenlijk a way of life, of niet?’ Ik knikte verrast. Een manier van leven. Zo had ik het nog nooit gezien. En ik besefte dat onze gast die de oceaan was overgevlogen op dat moment de kern van Ode’s missie had geformuleerd. Sindsdien heb ik Zanders uitspraak vaak aangehaald: in gesprekken over Ode, in onze eigen uitingen. Die manier van leven kan worden gevangen in een woord: ‘optimisme’. Immers, wie de kunst van de kans leert beheersen, moet wel optimistisch naar de wereld om hem heen kijken. Onze ondertitel veranderde: Kroniek van de onderstroom werd uiteindelijk Voor intelligente optimisten. Twee jaar na zijn bezoek aan Rotterdam was Zander