Vrijhandel wil nog niet zeggen dat er geen grenzen meer zijn. Marco Visscher | 30 januari/februari 2000 issue Met haar bijeenkomst in Seattle is de WTO, de Wereldhandelsorganisatie, volop in de krantenkolommen besproken. Daarbij werd zij met name toegejuicht om de zegeningen van de mondiale vrijhandel. Die zijn ook niet gering. Dankzij de liberalisering van de wereldhandel is de welvaart van velen sterk toegenomen en dat is geen geringe verworvenheid. Als bekroning van het succes van de vrijhandel is in 1995 de WTO opgericht, een organisatie met vergaande supranationale bevoegdheden om de vrijhandel van belemmeringen te ontdoen. De droom is dat vrijhandel de levensstandaard van alle betrokkenen vooruit helpt. De werkelijkheid is, dat het inkomensverschil tussen de rijkste en de armste twintig procent van de wereldbevolking sinds 1960 tweeëneenhalf keer groter is geworden. Vanuit de onderstroom wordt duidelijk, dat de eenzijdige aandacht voor de vrijhandel een bedreiging vormt voor de volksgezondheid, het milieu en het respect voor mensenrechten. Het beleid van regeringen die milieu en gezondheid willen beschermen en daartoe - bijvoorbeeld op basis van wetenschappelijke studies - regulerende wetten hebben vastgesteld om de invoer van vervuilende of schadelijk geachte producten te verbieden of te beperken, wordt door bindende uitspraken