Hernando de Soto heeft de oplossing voor het probleem van armoede: ken waarde toe aan het schamele bezit van de armen. Pas dan kan het kapitalisme goed werken in ontwikkelingslanden. Een interview. Jurriaan Kamp | 50 oktober 2002 issue Wie vanaf het vliegveld bij Entebbe naar Kampala rijdt, ziet bij het binnenkomen van de Ugandese hoofdstad een opmerkelijke industrie. Het zijn geen grote fabrieken met hoge schoorstenen. Deze industrie beslaat talrijke werkplaatsen langs de weg. Simpele werkplaatsen – soms gebouwd met een enkele stenen muur, soms ook van planken en platen afvalhout. Voor het oog heerst wanorde temidden van het stof, maar het deert de productie niet. In al die bedrijfjes worden ijzeren hekken gemaakt. Hekken met gevaarlijke punten. Deftige dubbele poorten. Ronde, gedraaide en vierkante spijlen. Hekken in oranje grondverf. Statig zwart gelakte hekken met sierlijke gouden knoppen. En overal wordt gelast. Hel blauw licht flikkert op in de felle zon. Als je in Uganda een hek nodig hebt, is dit de plek. De enige plek. Het bijzondere van deze hekkenindustrie is dat elke formele ordening en regelgeving ontbreekt. Deze werkplaatsen kennen geen officiële boekhouding. Ze zijn niet ingeschreven bij de ‘Kamer van Koophandel’. De elektriciteit die ze gebruiken,