Hoe lezen, schrijven, televisiekijken en computeren onze hersenen beïnvloeden - en heus niet altijd ten positieve. Tijn Touber | 29 november/december 1999 issue Sophocles waarschuwde er al voor: \'Niets groots gaat het leven van stervelingen binnen zonder een vloek in zich te dragen.\' Een van die grootse verworvenheden is zonder twijfel het alfabet - ons vermogen om te lezen en schrijven. De vloek? Oorlog, onderdrukking, discriminatie, agressie en uitbuiting. Arts en schrijver Leonard Shlain vroeg zich af, waarom de godinnen enkele duizenden jaren geleden plotseling uit de tempels verdwenen. Op zoek naar het antwoord stuitte hij op het geschreven woord als de grote boosdoener. In zijn boek The Alphabet Versus the Goddess: The Conflict between Word and Image (Viking 1998) legt hij uit, hoe de komst van het alfabet een ommezwaai richting linker hersenhelft veroorzaakte met als gevolg het verlies van vrouwelijke waarden. Het medium waardoor wij de wereld leren kennen, blijkt van grote invloed te zijn op de ontwikkeling van de hersenen. Dit medium bepaalt namelijk voor een groot deel hoe de zogenaamde neurale paden binnen de hersenen worden aangelegd - paden die bepalen hoe wij informatie verwerken: via woorden of beelden. Mediaspecialist Marshall McLuhan constateerde in de jaren