Vanaf dat de twee streepjes op de test zichtbaar waren, had jij je vooral zorgen gemaakt. Je vriend hielp niet mee door steeds grappen te maken over baby’s op sterk water. Zowel buiten als binnenshuis was het ook nog veel te warm. De acht weken echo had je nodig. DOOR: OSCAR PEEZE BINKHORST De verloskundigenpraktijk was in het dorp. Fijn, dacht je eerst, dichtbij, lekker stukje lopen. Maar je had nog niemand verteld dat je zwanger was, en je woont in een dorp waar geheimen net scheten waren; als de bewoners ze in moesten houden, kregen ze buikpijn. Vroeg er daarna iemand of er iets was, of ze pijn hadden, want ze keken zo raar, dan lieten ze alle lucht recht in het gezicht ontsnappen, het liefst in geuren en kleuren. Gelukkig lag de praktijk niet centraal, maar aan de rand van het dorp – tegenover die plek in het bos waar jij ooit zo slim was om over een mierennest te plassen, en de mieren je broek in waren gekropen (je vriend noemt je nog weleens de ‘Mierenmeester’). Om veilig bij de praktijk te komen, moesten jullie een slimme route bedenken. Jullie wandelden immers nooit zonder honden. Met een