Hoe een Nederlandse psycholoog gevangenen - en slachtoffers - helpt te helen binnen de muren van een van Amerika\'s meest beruchte gevangenissen. Tijn Touber and Helene de Puy | 100 oktober 2007 Als ze de kamer binnenkomt, zit die vol met gevangenen. De meesten zijn veroordeeld wegens moord en zitten al meer dan vijfentwintig jaar vast. Ze is erg zenuwachtig en gaat zitten zonder iemand een hand te geven. Ruim tien jaar geleden werd haar zoon van twaalf ontvoerd, verkracht en doodgestoken. ‘Wat ik wil vragen, is: heeft hij mijn naam genoemd?’, zegt ze. ‘Heeft hij om me geroepen? Ik móet weten wat er is gebeurd, dan kan ik ophouden met me dingen inbeelden.’ Maar vandaag zal Maria – een vrouw van in de vijftig, niet veel langer dan anderhalve meter, werkzaam als kassière in een supermarkt – de dader niet onder ogen komen. Ze praat met een groep mannen die zich richt op hulp voor slachtoffers in de gevangenis van San Quentin in Californië. Innerlijke rust, daar is Maria naar op zoek. Want ze kan niet leven met de gedachte dat ze niets weet over de laatste minuten in het leven van haar zoon. ‘Misschien kan ik hen vragen