Mensen, computers en robots zijn allemaal onderdelen van de toekomst van de schepping. 35 november/december 2000 issue Terwijl wij ons in de tang genomen voelden door de mondialisering, hadden we in elk geval nog ons denken en ons bewustzijn om ons op terug te trekken, als schipbreukelingen op een rotseiland in de grote wilde oceaan. Maar helaas, de vloedlijn stijgt en binnenkort zullen we ook van deze droge plek worden verdreven. We hebben computers gebouwd en robots, we maakten ze steeds slimmer en sterker en we dachten dat wij de baas zouden blijven. Een computer zal nooit een handschrift kunnen lezen, menselijke spraak kunnen herkennen of vormen, of een schaakgrootmeester kunnen verslaan, zeiden we ooit. Het waren iedere keer nauwere verdedigingsgordels waarachter we ons terugtrokken, en telkens weer waren het stellingen die we moesten verlaten, kort nadat we ze hadden betrokken. Maar het bewustzijn dan, het associatieve denken, de creativiteit, roepen we nu: een computer zal nooit een liefdesgedicht kunnen maken of ontroering kunnen voelen. Maar als ervaring iets waard is, zal de volgende Shakespeare uitsluitend virtueel bestaan. En de prachtigste teksten zullen voortkomen uit de ontastbare knooppunten van het ethernet - vooropgesteld dat hij/zij/het er al belangstelling voor heeft