Jurriaan Kamp | 137 juni 2011 is Een jaar geleden begon Hélène een moestuin. Nog nooit hadden we op consequente wijze sla, tomaten en andijvie geplant. Het resultaat was verbluffend. Afgezien van het werk in de tuin, bestond de investering uit een paar zaadjes. De kosten bedroegen 20 euro. De opbrengst was overvloedig. We hebben wekenlang genoten van groene blaadjes uit de tuin die – zo wisten wij zeker – lekkerder waren dan sla uit de winkel. Intussen spaarden we een veelvoud van onze investering in zaadjes uit. Onlangs maakten we ons op voor een nieuw seizoen. Bij het opruimen van de tuin vonden we zaadhulzen van planten die we niet hadden geoogst. En dat hebben we ook geleerd: we slaagden er niet in onze oogst op te eten. Uit één zaadje ontstond vorig jaar één plant, die honderden zaden naliet. Met dat zaad zouden we een akker vol kunnen planten. Zo werkt de natuur. Ik moest aan onze moestuin denken toen ik onlangs op de radio een interview met Lester Brown hoorde. Brown is een toonaangevende milieudeskundige. Hij richtte in 1974 het intussen vermaarde World Watch Institute op en vervolgens in 2001 het Earth Policy Institute. Hij schreef vele