Ton Maas | 124 maart 2010 issue Het líjkt handig: een beroemde ouder als kruiwagen voor je eigen muzikale carrière. De praktijk wijst echter uit dat de roem van pa of ma vaak meer als last wordt ervaren, tenzij je als kind minstens even getalenteerd bent. Harpiste en zangeres Arianna Savall heeft niet één, maar twee wereldberoemde ouders, die bovendien een muzikaal koppel vormen. Vader Jordi is gambist, musicoloog en oprichter van het Spaanse oudemuziekensemble Hespèrion XXI, waarvan moeder Montserrat Figueras de zangeres is. Hoewel door haar ouders ingewijd in alle geheimen van de authentieke uitvoeringspraktijk van middeleeuwse en renaissancemuziek, slaat Savall graag nieuwe wegen in. Ze trok noordwaarts om in Oslo te gaan studeren bij de vermaarde luitist en oudemuziekvernieuwer Rolf Lislevand (zie Ode 88), maar ze vond er ook de liefde van haar leven. Samen met haar partner, violist Petter Udland Johansen, verkent ze tegenwoordig de grenzen tussen klassieke en volksmuziek. In 2004 maakte Savall als eerste klassieke musicus haar opwachting op het Sfinks Festival voor wereldmuziek bij Antwerpen. Met haar nieuwste project Peiwoh (Alia Vox/AMG) speelt Savall een niet-ongevaarlijk spel, want het muzikale domein waarin ze opereert, grenst aan de kitscherige quasi-folk van de Ierse zangeres Enya.