In de aanloop naar de Tweede-Kamerverkiezingen beoordeelt Ode de partijprogramma\'s op hun drang naar vernieuwing. Is politiek Den Haag klaar voor de verandering? Het rapport van de Lijst Pim Fortuyn. Editors | 46 mei 2002 issue ‘Toch nog een dik boek voor iemand met zo’n beperkte visie’, grapte iemand aan Ode’s leestafel, vlak voor de bespreking van de Lijst Pim Fortuyn. Maar de stemming sloeg al snel om van frisse tegenzin tot frustratie. De puinhopen van acht jaar Paars – het enige verkiezingsprogramma dat een bestseller is geworden – laat zich lezen als de neerslag van de boosheid en geldingsdrang van Pim Fortuyn. Het is het enige program waarin er flink op los wordt gescholden. Zijn observaties van de toestand in Nederland zijn soms lachwekkend en hilarisch, maar meestal gênant. De goede traditie van deze rubriek schrijft voor in te gaan op de lichtpuntjes – hoe spaarzaam ook. Dus, daar gaan we. Zijn ‘aanbevelingen voor een krachtig herstelprogramma’ – het is nagenoeg bekend – zijn ingegeven door een bepaald niet onterecht onbehagen over de ‘partijdemocratie’. ‘Eens in de vier jaar mag het stemvee, wij dus, opdraven’, schrijft Fortuyn. Hij hekelt de politieke partij als instituut, doordat deze de burger op