Laten we de volgende economische crisis – jawel, die komt er – gebruiken om de maatschappij te verlossen van een ondraaglijke schuldenlast. Charles Eisenstein | 138 juli/augustus 2011 Foto: Martine Doucet/istockphoto De ‘schuldenbom’ waardoor de wereldeconomie in 2008 bijna instortte, biedt misschien wel een unieke kans om onze relatie met geld te veranderen. Deze bom - bestaande uit enorme staatsleningen, hypotheekschulden, creditcardschulden, studieleningen en andere soorten schulden die nooit kunnen worden afgelost – is niet onschadelijk gemaakt: het effect ervan is alleen uitgesteld. Er zijn nieuwe leningen verstrekt om schuldenaren in staat te stellen bestaande leningen af te betalen, maar als hun inkomen niet toeneemt (wat alleen kan bij economische groei), wordt het probleem alleen maar naar de toekomst verschoven en nog groter gemaakt. Er komt onvermijdelijk een moment waarop de leners in gebreke blijven. Is er een uitweg? Die is er: door kwijtschelding van schulden en herziening van onze opvattingen over geld en bezit. Eens moeten we de feiten onder ogen zien: de schulden zullen nooit worden afbetaald. Ofwel de schulden blijven toch gehandhaafd en de schuldenaren, privépersonen of landen, worden tot in alle eeuwigheid in een staat van slavernij gehouden; ofwel de schulden worden kwijtgescholden en ze kunnen