Max Christern | 128 juli/augustus 2010 Max Christern, hoofdredacteur Ode Nederland. Foto: Vincent Mentzel Halverwege de jaren tachtig woonde ik met zeven andere studenten in een oud huis aan een Amsterdamse gracht dat we pretentieus ‘het chateau’ hadden gedoopt. Het was ons eigen kasteel, waarin we ons vrije ridders waanden, losgeweekt van het ouderlijk gezag en nog veilig ver weg van volwassen verantwoordelijkheden. Het leven was goed, de glazen meer dan halfvol. Trots als we waren op ons nieuwe thuis, nodigden we onze moeders uit voor een dag met hun zonen. We vroegen ze bij binnenkomst om drie eigenschappen van hun zoon op te schrijven. Alle briefjes gingen anoniem in een hoge hoed, werden gehusseld en vervolgens las een van ons ze voor. Het spel was dat mijn huisgenoten en ik moesten raden bij wie die drie eigenschappen pasten. Ik moest er weer aan denken toen we het thema voor dit zomernummer kozen: optimisme. Want een van de eigenschappen die mijn moeder had opgeschreven en die ik mezelf toen nooit eerder in dergelijke bewoordingen had toegedicht, was: ‘verwerkt teleurstellingen met opgewektheid’. Het was beslist niet zo dat ik meteen na een verloren voetbalfinale weer zingend over straat ging, of dat