Het was waarschijnlijk niet de schuld van de marsmannetjes dat hun planeet stierf. Als ze al ooit bestaan hebben, waren de marsmannetjes waarschijnlijk microben en leefden ze in een wereld die erg op die van ons lijkt. DOOR: Lizzie Wade Er was een warme atmosfeer en het land werd doorkruist met rivieren. Maar Mars raakte zijn atmosfeer kwijt, misschien omdat de zwaartekracht niet sterk genoeg was om hem vast te houden nadat een asteroïde de planeet raakte. Of misschien werd de atmosfeer wel langzaam weggeblazen door zonnewinden. We weten het nog niet, de oorzaak is een mysterie. Maar het einde is overduidelijk: het water op Mars droogde op of bevroor in ijskappen. Het leven op Mars kwam zonder de belangrijkste basis voor leven te zitten. Alle eventuele marsmannetjes zijn het slachtoffer geworden van een planetaire natuurramp die ze nooit zagen aankomen en nooit hadden kunnen voorkomen. Wat betreft Chris McKay, als wetenschapper op het gebied van planeten verbonden aan NASA, zijn de morele implicaties duidelijk: we moeten onze buren helpen. Wij aardlingen hadden niets kunnen doen toen de marsmannetjes massaal uitstierven, we waren immers zelf ook pas microben. Maar nu, miljarden jaren later, kunnen we het misschien nog goedmaken. We