De vraag is niet of de waterstofeconomie komt, de vraag is hoe. Editors | 46 mei 2002 issue Een beetje scheikunde. Waterstof (H2) is het meest voorkomende element in het universum. Maar het is vrijwel altijd gebonden – in water (H2O) en in koolwaterstoffen, zoals aardgas (CH4). Waterstof kan in een raffinaderij worden vrijgemaakt uit koolwaterstoffen. Dat leidt tot de uitstoot van kooldioxide (CO2), dat wordt gezien als de bron van het broeikaseffect. De verbranding van waterstof in olie en gas leidt ook tot CO2-uitstoot. Voor de duurzame economie moet water dus worden gewonnen uit water. Dat kan met behulp van elektrolyse – een proefje dat elke middelbare scholier heeft gedaan. Voor elektrolyse is elektriciteit nodig. Als die elektriciteit wordt opgewekt in een olie-, gas- of kolengestookte centrale, is er weinig bereikt. In dat geval komt er nog steeds CO2 vrij – uit de schoorsteen in plaats van uit de uitlaat. Als daarentegen de elektriciteit voor de elektrolyse duurzaam wordt opgewekt, ontstaat een gesloten kringloop zonder de uitstoot van schadelijke stoffen: water ‡ elektrolyse ‡ waterstof ‡ verbranding ‡ water. Dan wordt de droom van Jules Verne werkelijkheid. Hij schreef in 1874: ‘Ik voorzie dat water in de toekomst zal