Terwijl de twintigste eeuw vooral in het teken stond van spectaculaire doorbraken in de natuur- en scheikunde, wordt de eenentwintigste eeuw nu al de eeuw van de biotechnologie genoemd. Genetisch gemanipuleerde gewassen, bacteriën die menselijke hormonen aanmaken, gekloonde organen en planten die plastics recyclen, zijn nog maar het begin van de vele toepassingen van de moderne gentechnologie. Deze ontwikkeling - zo vermoeden, vrezen en hopen velen - zal de samenleving in korte tijd dramatischer veranderen dan alle andere ontwikkelingen van de afgelopen duizend jaar bij elkaar. Tijn Touber | 25 maart/april 1999 issue Genetisch gemanipuleerde gewassen zijn een stuk \'slimmer\' dan hun natuurlijke soortgenoten. Ze groeien sneller, hebben handige eigenschappen als hardere schillen en kunnen bijvoorbeeld worden geprogrammeerd om enzymen te produceren. Omdat ze resistent zijn gemaakt tegen allerlei ziekten en insecten, worden ze ook \'groener\' genoemd: er is minder of helemaal geen landbouwgif nodig om ze groot te brengen. En toch waarschuwen velen, dat deze slimme, groene plantjes wel eens een grotere bedreiging voor de planeet kunnen vormen dan ons chemische en nucleaire arsenaal bij elkaar. Het verplaatsen en vervangen van genen biedt eindeloos veel mogelijkheden, maar staat nog in de kinderschoenen. Uit de vele mislukte experimenten blijkt steeds