Dat we in de stad de weg kunnen vinden is een verbluffend staaltje vernuft. Maar als je vertrouwd bent met een bepaalde wijk gaat dit zo vanzelf dat je er nauwelijks nog bij stilstaat. Dat komt omdat we allemaal rondlopen met onze eigen persoonlijke plattegrond van de stad in ons hoofd, die aangeeft welke richting we uitmoeten, hoe lang de tocht is, of welke stukken we kunnen afsnijden. Een beproefde manier om deze mentale plattegronden aan te tonen is iemand te vragen hoeveel ramen er zijn in diens huis. Voor de meeste mensen betekent dit dat ze in gedachten door hun woning moeten lopen, om onderweg de ramen te tellen. Stanton P. Newman | 10 september/oktober 1996 issue Om de stad te kunnen bevatten creëren we beelden of patronen van zijn geografie in ons hoofd. De mentale plattegrond is zo belangrijk omdat hij een structuur biedt waarin routes en opvallende objecten met elkaar in verband worden gebracht, net als bij de gewone kaart. Dit stelt ons in staat om bepaalde routes tussen opvallende objecten te vinden die we nooit eerder hebben afgelegd. Onze mentale landkaarten groeien voortdurend. In de beginfase van ons verblijf in een stad kan het maanden of