De huidige generatie genezers is slechts een ‘instrument’. Tijn Touber | 71 november 2004 issue Het is tegenwoordig helemaal niet meer leuk om goeroes, trainers, therapeuten of meesters te interviewen. Als je ze vraagt wat ze eigenlijk doen, zeggen ze: ‘Niets, ik ben alleen maar een instrument.’ En als je dan vraagt, wat ze ervan vinden om instrument te zijn, zeggen ze: ‘Daar heb ik geen oordeel over.’ Vroeger kon je nog aankloppen om raad en daad. Dan praatten de meesters honderduit over je karma en je chakra’s, over je bestemming en hoe je pijn uit het verleden kon helen. Ze waren absoluut overtuigd van zichzelf en gingen direct aan de slag. Ze haalden negatieve energie weg, deblokkeerden een vastgelopen meridiaan of confronteerden je met je vorige levens. Je had zelfs meesters, trainers en therapeuten die er niet voor terugdeinsden je keihard de les te lezen, of je te laten vallen als een baksteen. Sommigen gingen heel ver om je ‘een spiegel voor te houden’: die kochten Rolls Royces, werden zogenaamd boos, vroegen al je geld of braken je ego door je te negeren. Dat soort goeroes en therapeuten bestaan bijna niet meer. Geen meester grijpt nog in of verdedigt