Consensus als effectief alternatief voor de machtspolitiek van de Verenigde Staten. Luke Disney | 60 oktober 2003 issue ‘Waar gaat de wereld naartoe? Blijven machtige staten de dienst uitmaken, of heeft er een geleidelijke verschuiving plaats naar consensusvorming tussen de verschillende gemeenschappen?’ Graham Fuller, een voormalige hoge functionaris van de CIA, karakteriseert in New Perspectives Quarterly (zomer 2003) haarfijn de tegenstrijdige aanpak van internationale problemen door Europa en de Verenigde Staten. Draait Donald Rumsfeld, minister van Defensie van de VS, de zaken om? Moeten we als het om internationale betrekkingen gaat niet juist spreken over het ‘Oude Amerika’ en het ‘Nieuwe Europa’? Uit het herhaaldelijk getoond onvermogen van de Europese Unie (EU) om een gemeenschappelijk standpunt in te nemen inzake internationale vraagstukken en dit standpunt door middel van militaire actie kracht bij te zetten wanneer de situatie dit vereist, hebben veel waarnemers geconcludeerd dat de Europese eenheid niet is opgewassen tegen het Amerikaanse overwicht. Zoals de Franse historicus Dominic Lieven deze visie verwoordt in Prospect (juni 2003): ‘Als Europa serieus genomen wil worden, zal het zich meer “als een imperium” moeten opstellen met betrekking tot de verdediging van haar buitenlandse politieke belangen.’ Maar na 11 september 2001, in een wereld