Tijn Touber vraagt zich af: Wie heeft ons wijsgemaakt dat je moet sterven om te leven? Tijn Touber | 70 oktober 2004 issue In vrijwel iedere spirituele of religieuze traditie staat het begrip ‘onthechting’ centraal. Bij veel tradities, zoals het boeddhisme, is het zelfs het voornaamste doel. Ook ik heb zestien jaar lang iedere dag uren gemediteerd en mij losgemaakt van aardse verlangens, zoals spullen, drank, drugs, seks en vertier. En dat voor iemand die ooit dacht dat ‘rock-n-roll’ zijn religie – de enige religie – was. De gedachte achter onthechting is deze: je moet (eerst) sterven om te kunnen leven. Boeddhisten noemen het de ‘kleine dood’: steeds opnieuw moet je loslaten, afstand doen, tolereren, slikken en sterven, totdat je ego (je kleine ik) uiteindelijk het loodje legt en je vrij bent om vanuit je goddelijke zelf (of boeddha natuur, of hogere zelf, of eeuwige bewustzijn) te leven. Wie nu sterft voor het aardse leven, wordt een beter leven in het vooruitzicht gesteld, of – afhankelijk van je denkrichting – helemaal geen leven meer, maar een permanente verlossing uit het rad van leven en dood, uit de cyclus van lijden. Onlangs ben ik van mijn meditatiekussen opgestaan – een stuk