De avond valt en de najaarswarmte stijgt op boven de baai van San Francisco. In de verte licht de aura van de stad op in de duisternis. Een constante ruis herinnert er aan dat het leven in de stad nog in volle gang is. Jurriaan Kamp | 11 november/december 1996 issue Vliegtuigen vliegen zwijgend af en aan, hun lichten volgen een onzichtbare lijn in het donker. Om mij heen staan duizenden jaren oude sequoia-bomen als standbeelden van de eeuwigheid. Boven mij overweldigt de sterrenhemel. Dit is een avond voor astronomen. De melkweg openbaart zich als een spoor van licht. Eindeloze sterrenbeelden in een helder heelal. De ervaring roept eeuwige vragen op. De gedachte dat het sterrenlicht dat ik zie miljoenen jaren geleden op weg is gegaan en dat die ster nu mischien al lang niet meer fonkelt, is voor mijn bewustzijn niet te vatten. Evenmin als de absolute oneindigheid van het schouwspel. Hoe werkt dit? Waar dient dit voor? Deze vragen drijven de mensheid sinds heugenis in twee uiteenlopende richtingen: naar de wetenschap en naar God. Naar een verklaring of naar een geestelijk houvast voor een gebrek aan verklaring, naar overgave. De twee wegen lijken elkaar uit te sluiten: voor