Ben Okri bericht uit het huis dat een land was. Ben Okri | 93 januari/februari 2007 1. Dat land was een huis met een uitgegraven greppel ervoor. En de ondiepe greppel zat vol dingen die de lucht verpestten, zodat je niet meer kon ademhalen. Een dode koe lag er ondersteboven; haar poten staken uit boven de ondiepe greppel van aarde en modderwater. Alles werd hierdoor vergiftigd. En er lagen dikke boeken verzopen in de greppel. En het gerucht ging dat er ook mensenlijken in lagen, met uitgestoken armen, nauwelijks herkenbaar. Een ziekenhuisbed was op al dit giftige afval terechtgekomen, scheefgezakt, en op het bed lagen mensen die ziek en verzwakt waren door alle rotte resten die schuilgingen in de greppel en waaruit nu bijtende gassen en geuren en ziekten lekten – de wijde wereld in. Toen zag ik in een visioen banken en tafels op schragen, duizenden en nog eens duizenden. En op die tafels en banken lagen ontelbare mannen en vrouwen die besmet waren door een ziekte, als een nachtmerrie waarvoor voorlopig nog geen remedie bestond. Het was een hel vol lijken, stervende mensen – een boze droom waaruit je alleen ontwaakt dankzij de dood. Aan de rijen leek