Als je een probleem voor iemand wilt oplossen, probeer dan eens te luisteren Kim Ridley | 88 juli 2006 issue Op een zomerdag liep een vriend van mij op straat toen hij zag hoe een jongen van zijn fiets viel en zijn knie schaafde. Het gezicht van de jongen vertrok van de pijn, hij greep naar zijn knie, maar hij gaf geen kik. Mijn vriend knielde bij hem neer, wees naar de knie en stelde vast: ‘Dat doet vast pijn...’, waarop de jongen riep: ‘Ja, het doet heel erg pijn!’ en in tranen uitbarstte. Toen de jongen was uitgehuild, begon hij te wijzen op andere littekens op zijn lichaam. Hij vertelde bij elk hoe hij die had opgelopen. ‘Het was alsof hij nooit de kans had gehad om iemand te vertellen hoeveel pijn het had gedaan’, zei mijn vriend later. Nadat hij uitvoerig de geschiedenis van zijn littekens uit de doeken had gedaan, voelde de jongen zich opgelucht en kon zowaar weer lachen. Hij stapte op zijn fiets en reed de straat uit. Wat deed mijn vriend nu eigenlijk? Niet zoveel. Hij negeerde de pijn van de jongen niet. Hij probeerde er geen oplossing voor te vinden. Hij deed niet