Het vertrouwen van burgers in de overheid is zoek. Burgemeesters hebben de potentie dat vertrouwen te herstellen. Ode onderzoekt hun nieuwe rol in een wereld waarin steeds meer beslissingen worden genomen in internationaal verband. Jay Walljasper | 90 oktober 2006 Bill Clinton, die met zijn charme en zelfspot veel heeft bereikt, vertelt graag de anekdote over zijn medewerking aan een radioprogramma in Shanghai. Het was een historische gebeurtenis: de president van de Verenigde Staten zou vragen beantwoorden van gewone burgers in een land dat berucht is om de strenge controle op informatie. Clinton had zich van alles voorgesteld van die stunt, maar hij had nooit bedacht dat tweederde van de telefoontjes die bij de radiozender binnenkwamen niet gericht zouden zijn aan hém, maar aan zijn gastheer, de burgemeester van Shanghai. ‘De mensen vonden het veel interessanter om met de burgemeester te praten over het slechte wegdek en de verkeersopstoppingen in de stad’, merkt Clinton lachend op. Eigenlijk is dat niet zo verwonderlijk. Burgemeesters zijn de vertegenwoordigers van de macht die het dichtst bij de bevolking staan. Zij bevinden zich in een betere positie om dingen gedaan te krijgen dan de machtigste mensen op aarde. Het nationale bestuur, zoals ook dat