Dorp behoudt idealen over duurzame energie ondanks bureaucratie. Marco Visscher | 34 september/oktober 2000 issue \'Wij verkopen hier geen praatjes en de mensen weten dat.\' Het is de even simpele als reële verklaring van Henk Vellinga voor de grote vraag naar duurzame energie in zijn dorp Reduzum, bij Leeuwarden. De dorpsmolen voor windenergie, de nieuwe zonnepanelen op het dak van de basisschool en bijna dertig aanvragen voor zonneboilers zijn de eerste tekenen van het streven om Reduzum zelfvoorzienend te maken met behulp van duurzame energie. Maar helaas is de overheid \'een remmende factor\', verzucht Vellinga. Hij is voorzitter van de Stifting Doarpsmûne Reduzum, die van het dorp van elfhonderd inwoners het meest milieuvriendelijke en eigenwijze dorp van Nederland wil maken - en daar aardig in slaagt. Want Reduzum trekt zich niets aan van de ambtelijke molens die met alle regeltjes zelden tot actie aanzet. \'De overheid is gebonden aan regels\', zegt Vellinga. \'En wat wij doen, valt nu eenmaal vaak buiten het gebaande pad.\' De dorpsbewoners hekelen de trage politiek waardoor aanvragen voor groene financiering van de provincie naar het ministerie wordt gestuurd en omgekeerd. Maar actie?, ho maar. Toch heeft de bureaucratie het Friese idealisme niet doodgeslagen. Toen het