De kleren van de keizer, opnieuw verteld door Steven Spielberg. Steven Spielberg | 31 maart/april 2000 issue Was mijn moeder gek aan het worden? Was iedereen niet goed snik? Of zat er aan mij een steekje los? Ik wist wat ik zag... ik bedoel, ik was 99,999 procent zeker dat ik wist wat ik zag. Maar de mensen deden heel vreemd en zeiden: \'Ik vind het prachtig!\' \'De kleren zijn zo... ongecompliceerd!\' En: \'Ze hebben die keer wel flink uitgepakt!\' HUH? Ik drong me door het oerwoud van volwassen benen naar voren en stond met mijn tenen precies op de rand van de lijn waar een bord stond met daarop: GELIEVE DEZE LIJN NIET TE OVERSCHRIJDEN. En toen boog ik me heeeeeelemaal naar voren, tuurde uit alle macht... \'DE KEIZER EN DE KEIZERIN ZIJN BLOOT!!!\' Eindelijk! Iemand had De Waarheid gesproken! Oeps. Die iemand was IK. Ik had niet beseft hoe hard ik schreeuwde tot ik \'BLOOT-OOT-OOT-OOT-OOT\' van de kasteelmuren hoorde weerkaatsen. Mijn moeder probeerde haar hand over mijn mond te leggen, maar het resultaat was, dat ze haar vinger in mijn neus stak. Iedereen verstomde op precies hetzelfde moment en de hele optocht hield vlak voor mijn neus stil.