Ontwikkelingslanden helpen elkaar vooruit.Tijn Touber | 39 juli/augustus 2001 issue Reportages over Afrika zijn over het algemeen synoniem voor slecht nieuws. Honger, oorlog en ziekte bepalen het beeld van wat al het \'verloren continent\' is gaan heten. Des te prettiger is het, als er eens een andere kant van Afrika wordt belicht. In het eerste nummer van het nieuw verschenen blad Global Future (vierde kwartaal 2000) pleit de Zuid-Afrikaanse bisschop Desmond Tutu dan ook voor een nieuwe kijk op zijn continent. Hij herinnert ons - en vooral zijn mede-Afrikanen - eraan, dat er heel wat is om trots op te zijn: architectonische hoogstandjes, politieke (stam)systemen die gebaseerd zijn op communitarisme en harmonie en de recente afschaffing van de apartheid in Zuid-Afrika. Dat zijn belangrijke verworvenheden, waar bovendien geen westerling aan te pas is gekomen. Want, zo wordt vaak gedacht, de vooruitgang van Afrika wordt bepaald door de gulle hand van het rijke Westen. Daar zitten de mensen met geld, en de mensen met kennis van zaken. Toen de Nederlandse ambassadeur in Ethiopië, Pieter Marres, onlangs opperde de ontwikkelingshulp af te schaffen om de Afrikanen hun waardigheid terug te geven, kreeg hij de politiek en de hele liefdadigheidsindustrie over zich heen.