De afgelopen dertig jaar is het aantal leden van coöperaties verdubbeld, vooral in de ontwikkelingslanden. In Bolivia wordt een kwart van alle spaartegoeden beheerd door  één coöperatieve kredietbank. In Koeweit nemen coöperaties tachtig procent van alle detailhandel voor hun rekening. De op één na grootste werkgever in Colombia is een coöperatie voor gezondheidszorg. In dit artikel bespreekt Oscar Arias Sánchez, voormalig president van Costa Rica en winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede in 1987, het belang van de coöperatie als economisch alternatief. Oscar Arias Sánchez | 84 maart 2006 De afgelopen tien jaar was een periode van ongekende economische groei en welvaart, maar ook van hartverscheurende vormen van menselijke nood en onvoorstelbaar lijden. In de eenentwintigste eeuw zou er een nieuw stelsel van ethische principes moeten komen, die een wereld moeten scheppen waarin mensen meer solidariteit en minder individualisme tonen meer medelijden en minder egoïsme. Kortom, een wereld met meer liefde. Een inspirerend voorbeeld van zulke ethische principes in de praktijk is de coöperatie: een onderneming in eigen beheer van mensen die samen hun gemeenschappelijke economische, politieke en culturele behoeften willen bevredigen. Vrouwen, autochtone bevolkingsgroepen en anderen die lang verstoken zijn gebleven van de economische voordelen van de markt, zijn