Gewoon niet kopen. Polyester.

Al is het nog een lange weg te gaan, ook de mode-industrie maakt nu stappen om minder te vervuilen. De rol van de consument is nog steeds belangrijk om deze verandering door te zetten. Wat kunnen we als consument doen?

De mode-industrie is een van de grootste vervuilers die slechts langzaam aan banden wordt gelegd. De industrie loost niet alleen veel verfstoffen en dumpt niet alleen kleren, ook draagt deze bij aan de plastic soep op micro- en nanoniveau door de productie van synthetische kleding. Hoe kan dit veranderen?

De verantwoording ligt niet volledig bij de consument, maar die kan wel een geluid afgeven, zoals de internationale activistengroep Fashion Revolution omschreef in de documentaireserie Tegenlicht afgelopen zondag. Ruim 65 procent van de modeproductie bestaat uit synthetische kleding. Denk aan stoffen als polyester, polyamide en acryl. De materialen worden gebruikt voor sportkleding, het microvezel ondergoed en bijvoorbeeld fleecekleding en acrylsjaals.

Europees onderzoek toont aan dat vijf kilo kleren in de wasmachine negen miljoen vezels genereert. De deeltjes zijn zo klein dat ze rioolzuiveringsinstallaties ontglippen. Het is een onzichtbaar probleem, waarvan de gevolgen nog niet zijn onderzocht, omschrijft onderzoeksjournalist Marieke Sjerps voor De Groene Amsterdammer. Onderzoekers vergelijken de vezels met de ‘gewone’ microplastics, die schadelijk zijn voor het waterleven. Moeten we dan echt geen polyester meer kopen? Zelfs stoffen van PET-flessen dragen bij aan de plasticsoep.

Gelukkig zijn veranderingen zichtbaar in de mode. De industrie onderkent dus langzaam dat verandering nodig is. Consumenten kunnen hierbij ondersteunen. Wij kunnen zelf letten op (en vragen naar) de volgende gebruikte keurmerken, veelal te vinden op de kaartjes aan de kleding:

OEKO-TEX® 100 standaard

Veel gebruikt voor kinderkleding, ondergoed en bedlinnen. C&A, JYSK en Zeeman verkopen deze standaard veelal. Hierin zijn geen schadelijke stoffen achtergebleven. Deze worden afgevangen tijdens de productie.

Cradle-to-Cradle (C2C)

C2C is een internationaal keurmerk dat nog niet heel zichtbaar is in Nederland. C&A werkt echter sinds kort wel voor sommige producten met de standaard. De filosofie achter cradle-to-cradle is dat alle materialen van het product na gebruik nuttig inzetbaar zijn in een ander product. C2C kent vijf niveaus, van basis tot brons, zilver, goud en platina. Het keurmerk is ook te vinden op papier, zonnepanelen, kantoormeubilair en bouwmaterialen.

Biologisch/ecologisch katoen, wol en linnen

H&M en C&A zijn wereldwijd de grootste afnemers van biologisch katoen. Ook Hema verkoopt biologisch katoenen kleding. Hoewel de productie van katoenen kleding veel water vereist, zijn voor de biologische varianten geen kunstmest en bestrijdingsmiddelen nodig. Expresso verkoopt ecologisch linnen. Een sterk materiaal waardoor de stoffen vaak dikker zijn en automatisch langer meegaan.

TENCEL™ Lyocell

Dit zijn modalvezels van het merk Tencel™. Het materiaal wordt op milieuverantwoordelijke wijze geproduceerd uit cellulose, meestal beukenhout. Het is volgens het keurmerk te vinden bij veel toonaangevende ontwerpers en gerenommeerde retailers, denk aan Expresso en Claudia Sträter. Hoewel door het proces het materiaal als een half-synthetische vezel wordt beschouwd, is het een sterke vezel die hoge kleurechtheid heeft. Kleding daarvan blijft dus langer mooi.

De kledingcollecties van Expresso bestaan overigens voor 50 procent uit duurzame stoffen. Helaas is de productie qua milieueisen bij veel modebedrijven nog niet waterdicht. In de hele keten moeten immers procesveranderingen worden doorgevoerd. Zoals waterzuivering na gebruik van chemische stoffen in plaats van het lozen in rivieren in de lagelonenlanden. Toch zijn het op zijn minst stappen in de goede richting.

The Optimist ging overigens voor Niet-Winkeldag de straat op om te vragen: Consumindert u al? Bekijk het filmpje.