Castro\'s noodgedwongen tweede revolutie is duurzame zelfvoorziening. Marco Visscher | 31 maart/april 2000 issue Met het Amerikaanse handelsembargo en het wegvallen van een Russische afzetmarkt leek Cuba gedoemd tot een ineenstorting. Door landen te beperken in hun handel met het eiland hoopten de Verenigde Staten dat de bevolking van Cuba in opstand zou komen tegen Fidel Castro. Maar dat pakt anders uit. Cuba beleeft een revolutie van zelfvoorziening, waarin steeds meer landbouwgrond biologisch wordt bewerkt. De nieuwe situatie die het Westen als straf heeft willen opleggen, rekent af met de mythe dat biologische landbouw \'inefficiënt\' is. Ze laat zien dat internationale voedselhulp niet de enige weg is om ontwikkelingslanden te voeden. Maar dat is niet alles. In Cuba is duurzame energie gangbaar geworden, verdrijven alternatieve geneeswijzen de chemische pillen en heeft de lokale economie een stevige positie. Vanaf de jaren zestig, toen de VS vérgaande handelsbeperkingen oplegden om de nieuwe, revolutionaire geest uit Cuba te breken, onderhield Castro nauwe economische contacten met de Sovjet-Unie om zijn land gezond te houden. Dat lukte. In 1989 stond Cuba op de elfde plaats op de wereldranglijst van \'fysieke levenskwaliteit\' - met indicatoren als kindersterfte, levensverwachting en alfabetisme - een verrassende overwinning op de