De kop boven dit artikel is meer dan een letterspel, het is een belangrijk aspect van het thema creativiteit. Jurriaan Kamp | 13 maart/april 1997 issue Creatie en reactie zijn met elkaar in een voortdurende interactie: elke creatie roept reactie op en die reactie beïnvloedt nieuwe creatie. Creatie is dus het begin. Dat is algemeen bekend - al was het maar omdat elke religie dat verkondigt. Toch hebben wij een dubbelzinnige verhouding met creativiteit. We zoeken haar maar willen haar niet. Neem het voorbeeld van een bedrijf dat een nieuwe medewerker zoekt. De sollicitatiecommissie doet er vaak alles aan om de meest veelzijdige en originele - dus creatieve - persoon te selecteren. Iemand met een levensloop waaruit blijkt dat hij of zij meer heeft gezien. Waarom? Het bedrijf verwacht dat unieke talenten en kwaliteiten de onderneming kunnen verrijken: creativiteit wordt gewaardeerd. Wat zie je vervolgens? Na een paar maanden is deze bijzondere geest volledig opgeslokt door de bedrijfscultuur. Het is de nieuwe medewerker al snel duidelijk gemaakt dat \'we hier de dingen zo doen\', dat eigen-wijsheid niet op prijs wordt gesteld, dat \'het nu eenmaal altijd zo is gegaan\', kortom voor creativiteit is in de praktijk in de organisatie geen