Een gesprek met Michael Braungart, de voormalige milieuactivist die meent dat economische groei en ecologische verbetering samen kunnen vallen. Mark Baal, van | 125 april/mei 2010 issue Volgens eigen telling was Michael Braungart vorig jaar 141 dagen in Nederland. Sinds de VPRO in 2006 een documentaire wijdde aan zijn ontwerpfilosofie cradle to cradle, wordt de Hamburgse chemicus overal uitgenodigd. Braungart – een voormalige Greenpeace-activist en mede-oprichter van de Duitse groene politieke partij Die Grunen - heeft tegenwoordig toegang tot de Nederlandse boardrooms en ministerskamers. Akzo Nobels bestuursvoorzitter Hans Wijers en minister Jacqueline Cramer van VROM spreken enthousiast over zijn filosofie. Zij zijn niet de eersten. Braungart was al kind aan huis bij Amerikaanse megabedrijven als Ford en Nike, en samen met de Amerikaanse \'groene\' architect William McDonough is hij ook welkom bij de Chinese president Hu Jintao, die voor zijn groeiende bevolking cradle-to-cradlesteden wil bouwen. Afvalverwerkingsbedrijf Van Ganswinkel ontpopt zich al seen partner voor bedrijven die overschakelen op cradle to cradle. Waarom Braungart zo welkom is in directiekamers, wordt duidelijk als hij zijn ideeën uiteenzet. Hij is geen zure milieuactivist die vertelt dat we allemaal minder moeten consumeren. Integendeel, Braungart meent dat bedrijven juist meer moeten produceren, maar dan wel