Hoe lichaam, geest en ziel kunnen opknappen van het geschreven woord. Ursula Sautter | 130 oktober 2010 issue Als de stekende pijn in haar knie ondraaglijk wordt, pakt de zeventienjarige Mackenzie Bearup uit Alpharetta in Georgia een boek en gaat lezen. Meestal is het een tienerboek of een spannend boek. Maar Bearup leest ‘alles wat me afleidt, zodat ik aan iets anders kan denken dan de pijn’. Aangezien Bearup bijna altijd pijn heeft, leest ze veel. Ze lijdt al zes jaar aan reflex sympatische dystrofie (RSD), een chronische, ongeneeslijke ziekte die de zenuwen en bloedvaten aantast en ernstige zwellingen en ongemak veroorzaakt in lichaamsdelen die ooit letsel hebben opgelopen. ‘Vooral als ik door mijn been dagenlang in bed moet blijven, ga ik altijd liggen lezen om te vluchten voor de pijn in mijn knie, weg uit mijn kamer, uit de werkelijkheid’, vertelt ze. Niets hielp tot nu toe — geen pijnstillers, fysiotherapie, acupunctuur of hyperbare zuurstoftherapie — alleen de leeskuur die ze zichzelf heeft voorgeschreven. ‘Tot nu toe zijn boeken het enige wat helpt’, verklaart Bearup. Lezen en genezen gaan al eeuwen samen. In het oude Egypte stonden bibliotheken bekend als psyches iatreion, sanatoria voor de ziel. In de Renaissance