Brief aan Jurriaan Kamp. Tijn Touber | 11 november/december 1996 issue Beste Jurriaan, Laatst vroeg je mij wat ik toch met God had. Welnu... Je weet dat ik iedere morgen vroeg opsta om te mediteren. Ik reis dan in gedachten naar Gods huis. Een plek ver boven de sterren uit, een stille wereld van rood-goudachtig licht. Hier ontmoet ik God als een zon van liefde en kracht. Na een half uur in de zon te hebben gelegen, ben ik dan helemaal volgetankt en begint mijn dag. Ik ga dan naar het meditatiecentrum waar ik mediteer en les krijg. God is dan mijn leraar, die me - ik ben nogal hardleers - iedere dag opnieuw uitlegt wie ik werkelijk ben. Daarna ga ik allemaal gewichtige dingen doen, zoals artikelen schrijven, radio-interviews maken, meditatielessen geven of werken aan een nieuwe cd. Eigenlijk ben ik als dat kind dat naast zijn vader in de auto zit. Ken je dat, met zo\'n plastic stuurtje aan het dashboard? Het aardige van God is dat hij me altijd het idee geeft dat ik alles zelf doe. Soms vergeet ik hem dan weleens, totdat ik tegen een boom rij of zo. Heb jij dat ook wel eens,