Abdellah Aboulharjan lukt het om jonge, Franse immigranten van de straat te halen en hun eigen zaak te beginnen. Peter Van Dijk | 105 april 2008 Als jongeman verliet Brahim Branki zijn geboorteland Algerije om in Parijs stedenbouw te studeren en een bachelorgraad te halen. Na allerlei banen in Algerije en Frankrijk werd hij in 2005 werkloos. Zijn droom was om een lunch- en ophaalrestaurant te openen, als antwoord op la mauvaise bouffe, het slechte vreten dat hij overal in Frankrijk aantrof. Maar als hij bij een bankier werd ontvangen, kwam de kalende, gezette Branki van de zenuwen al niet meer uit zijn woorden. Zijn zelfvertrouwen was aangevreten door zijn status als werkloze. Vandaag is Branki\'s droom werkelijkheid. We zitten in het lichte, eenvoudig gemeubileerde restaurant Océane in het centrum van een van Frankrijks probleemsteden, Mantes-la-Jolie, ten westen van Parijs. Zijn zaak bevindt zich in de Rue Porte aux Saints en voor Branki is deze straat precies wat zij heet te zijn: een poort naar de hemel. Het was een militant idee, een statement tegen slecht voedsel, zegt Branki. Het restaurant, precies een jaar open, is een succes. De omzet is boven verwachting, Branki straalt ontspannen en zijn Duitse vrouw kijkt