Muziekbespreking. Ton Maas | 25 maart/april 1999 issue Vanaf de eerste bezwerende klanken uit de cello van Vincent Courtois word je als luisteraar meegezogen in de wondere wereld van Rabih Abou Khalil - de uit Beiroet afkomstige componist en aoud-speler, die tegenwoordig in Duitsland woont. Vanwege zijn grensverleggende muzikale projecten met jazzmuzikanten als Kenny Wheeler, Sonny Fortune, Charlie Mariano en Glenn Moore geldt hij inmiddels zo ongeveer als de verpersoonlijking van de world-jazz. Hoewel hij binnen de wereld van de Arabische muziek door velen als een nieuwlichter wordt beschouwd, is hij tegelijkertijd ook een purist. Zo bespant hij zijn elfsnarige Arabische luit op de authentieke wijze met darmsnaren en bespeelt hij hem met een adelaarsveer als plectrum. Laat u niet bedriegen door de sobere bezetting van dit album (aoud, ringtrommel, cello en viool) - het is Rabih\'s meest baanbrekende project tot dusver, met het stuk Graceful Parting als absolute parel. Laat u ook niet van de wijs brengen door het feit dat het hier om filmmuziek gaat. Het lijkt wel of deze uitdaging Rabih heeft geïnspireerd tot nóg meeslepender en indringender composities dan voorheen. Meer dan op Arabian Waltz is hier sprake van gedachtewisseling met de moderne westerse kunstmuziek -