Begeerte wil consumeren, liefde wil bezitten. Begeerte is zelfdestructief, liefde maakt zichzelf onsterfelijk. Zygmunt Bauman | 62 december 2003 issue Begeerte en liefde. Broertje en zusje. Soms als tweelingen geboren, hoewel nooit als eeneiige tweelingen. Begeerte is het verlangen naar consumptie. Verlangen om te absorberen, te verslinden, op te nemen en te verteren, om te vernietigen. Begeerte heeft geen andere aanmoediging nodig dan de aanwezigheid van anders-zijn. Die aanwezigheid is steeds een krenking en een vernedering. Begeerte is de drang deze krenking te wreken en de vernedering af te wenden. Ze is de dwangmatige neiging de kloof naar het anders-zijn te dichten, omdat deze aantrekt en afstoot, omdat deze verleidt door de belofte van het onontdekte en ergernis opwekt door zijn ontwijkende, koppige anders-heid. Begeerte is een impuls om het anders-zijn van zijn anders-heid te ontdoen en daarmee te ontkrachten. Na al dat proeven, ontdekken, zich vertrouwd en eigen maken, verdwijnt de verleiding en raakt zij beschadigd - áls zij deze behandeling al overleeft. De kans is echter groot, dat haar onverteerde overblijfselen tijdens het proces worden verbannen uit het rijk van de consumptiegoederen naar dat van het afval. Consumptiegoederen hebben aantrekkingskracht, afval stoot af. Na de begeerte komt de