151 november/december 2012 Waarom is Atlas shrugged, een obscure roman uit 1957, opeens wat minder gehaat en iets meer geliefd? Opeens was het overal. Een kartonnen bord tijdens een straatprotest van Amerikaanse conservatieven waarop de openingszin (Who is John Galt?) werd geciteerd. Een populaire televisieserie (Mad Men) waarin de hoofdpersoon een volle minuut een lofzang op het boek aanhoorde. Een yogakledingfabrikant (Lululemon) die citaten van de auteur op tassen drukte – en daarmee vervolgens veel weerstand opriep. En niet te vergeten een Republikeinse vicepresidentskandidaat (Paul Ryan) die eerder gedane loftuitingen over het boek omzichtig probeerde af te zwakken. Dat is best knap voor een roman van meer dan duizend pagina’s – ruim een halve eeuw geleden uiterst kritisch ontvangen – dat is geschreven door een obscure, onbegrepen schrijfster die al dertig jaar niet meer onder ons is en die bovendien voornamelijk vijanden had gemaakt. Dat boek is Atlas shrugged, de auteur Ayn Rand. In Nederland zijn dat geen namen om achteloos op een verjaardagsfeestje of familiereünie rond te strooien; daarvoor zijn ze hier te onbekend. (Dat verandert wellicht dankzij de vertaling van uitgeverij Sijthof, De kracht van Atlantis, die onlangs is verschenen.) In Amerika ligt dat anders. Daar wordt Atlas