De Engelse dichter James Kirkup beschrijft zijn herinneringen aan zijn kinderjaren in het boek The Only Child, An Autobiography of Infancy. De omslag vertoont de foto van een kleine jongen die in een deuropening staat en de wereld inkijkt. Zijn blik reikt ver weg en hij kijkt eigenlijk in het niets. Er gaat een indruk van afwezigheid en onbereikbaarheid uit van dit kleine figuurtje dat een broek en een wollen trui draagt met afgezakte sokken en oude sandalen. Hier wordt het ware beeld van het enig kind volmaakt onthuld. Het enig kind staat in de deuropening, hij is niet binnen en niet buiten, hij is eigenlijk altijd op de drempel. Achter hem is het veilige warme nest, voor hem ligt de uitdaging van de wereld. Maar hij is noch in de ene, noch in de andere plaats; hij is eigenlijk nergens. Hij kan de gezellige warmte van het ouderlijk nest niet echt genieten, en durft evenmin de sprong te maken naar de volheid van het leven. Hij blijft een figuur op de drempel; dat is de bijzondere situatie van het enig kind. Karl k | 2 mei/juni 1995 issue Het enig kind wordt afzijdig gehouden van zijn onmiddellijke sociale omgeving.