Rokia TraoréWanita (Indigo/Choice). Ton Maas | 34 september/oktober 2000 issue De muziek uit het stroomgebied van de Gambia onderscheidt zich in diverse opzichten van die uit andere delen van Afrika. Het volk van de Mande of Mandings, waarvan het grootste deel in Mali woont, kent een lange orale traditie van geschiedvertelling door griots, een soort troubadours die een opmerkelijke liedkunst ontwikkelden. Hun muziek is misschien niet de meest dansbare, maar wel heel melodieus en lyrisch. Zangers als Mory Kanté en Salif Keïta, maar ook Baaba Maal en Youssou N\'Dour, zijn onmiskenbaar beïnvloed door de Maninka - de klassieke muziek van de Mande - hoewel ze uiteraard ook niet vies zijn van westerse popmuziek. En nu we het er toch over hebben: Boubacar Traoré, de man die ooit als eerste de westerse popmuziek in Mali introduceerde, was in eigen land alweer volkomen vergeten toen hij enkele jaren geleden zijn comeback maakte met een volstrekt \'nieuw\' idioom: traditionele muziek. Inmiddels is hij daarmee trouwens ook doorgebroken in Europa. Uit hetzelfde muzikantengeslacht - de Mandings kennen een soort kastensysteem met voorgeschreven functies en beroepen - stamt de jonge zangeres Rokia Traoré. Net als Boubacar bespeelt ze een westers instrument, de gitaar, maar verder