Verslag van een seksverslaving. Tijn Touber | 23 november/december 1998 issue Het heeft ontzettend lang geduurd, voordat ik wist dat ik seksverslaafd was. Wel had ik mijn leven lang al het gevoel, dat ik op dit gebied anders was, dat ik meer nodig had dan anderen. Ik kon bijvoorbeeld niet alleen met een vriendin met vakantie gaan, want dat betekende dan een week geen seks. Dat kon ik absoluut niet opbrengen. Het was een obsessie. Naast de relatie met mijn man deed ik erg veel aan zelfbevrediging. Ik had na één orgasme niet genoeg, ik kon oneindig doorgaan. Dat werd steeds erger, ik verlegde die grens steeds verder. Ik kwam soms twaalf keer - achter elkaar - klaar. Ik was er zoveel mee bezig. Buitensporig. Het sloopt je. Het vernietigt je arbeidsproductiviteit en isoleert je van mensen. Op een gegeven moment ben ik niet meer aan relaties begonnen, omdat het toch onhaalbaar was. De laatste jaren deed ik het alleen nog maar met mezelf. Dat is zoiets troosteloos. Je maakt jezelf wijs, dat je anderen niet nodig hebt, dat je zelfvoorzienend bent. Het is echt verschrikkelijk. Op een zondagochtend was ik zo radeloos, dat ik naar New York heb gebeld.