Ze heeft geen naam en geen plaats. Toch laat haar verhaal de essentie van elk leven zien. Hoe je pijn, uithongering, persoonlijk verlies, rouw, dood en verwoesting overleeft om een plek te creëren waar het gerieflijk is, waar overvloed heerst, waardigheid en vergiffenis. Een liefdesverhaal. Marta Soares | 30 januari/februari 2000 issue Dit is een liefdesverhaal over iemand die een grote invloed op mij heeft gehad: een prachtige vrouw in een prachtig land. Ik kan zowel het land als de vrouw niet bij naam noemen, want zelfs in deze tijden waarin we onszelf op de borst kloppen vanwege de miljarden dollars die we uitgeven om onze wereld te verrijken met beschaving, fatsoen en de heerlijkste vormen van techniek, zijn er helaas nog steeds plekken waar het ultieme kwaad heerst, waar mensen om middernacht uit hun bed worden gesleurd en vervolgens verdwijnen, worden gemarteld, uitgehongerd en verkracht met veedrijverstuig. En het kan nog erger. In het geval van de inwoners van dit bepaalde land: ze worden gedwongen te verloochenen wat hen menselijk maakt: hun geloof, hun visie op het bestaan, hun familie. Als ze zich verzetten, worden ze op de knieën gedwongen door bedreigingen van hun kinderen en kleinkinderen. Dus zal