Het gesprek met Bert Hellinger was een bijzondere ervaring, omdat de man vanuit een groot perspectief denkt. In zijn therapeutische werk wordt hij voortdurend geconfronteerd met mensenlevens die met elkaar zijn verstrengeld. Tijn Touber | 40 september/oktober 2001 issue Vaders die hun dochters verkrachten, moeders die hun kinderen in de steek laten, kinderen die van flatgebouwen springen. Behulpzaam zijn in dergelijke situaties, betekent vooral duidelijkheid scheppen in de verstrengeling, zodat betrokkenen ervaren welke krachten er in het spel zijn. De compassie die uit dit begrip voortvloeit, werkt helend. Het wordt zichtbaar, dat de ogenschijnlijke realiteit van een vader die zijn dochter verkracht en \'dus\' slecht is, maar een deel van de realiteit is. Zijn daden vloeien voort uit een constellatie waarvan hij onderdeel is. Wie oog krijgt voor de hele constellatie, ziet dat er in wezen geen verschil is tussen daders en slachtoffers. Op individueel niveau betekent dat niet dat de verantwoordelijkheid voor begane daden kan worden afgelegd. Maar het grootste perspectief zien, betekent dat de last dragelijk wordt omdat de liefde kan blijven stromen. Want is dat niet het hoogste niveau: onze onderlinge verbondenheid in liefde? En zijn \'misdaden\' niet slechts een verwrongen uitingsvorm van die liefdesenergie? Wellicht is