\'In een samenleving waar mensen zo worden belast met voortdurende reclame, geef je ze niet meer de ruimte om hun eigen ideeen te ontwikkelen.\' (Cees Hamelink) Marco Visscher | 47 juni 2002 issue ‘Straks zien we reclame op de maan. Op het Massachusetts Institute of Technology wordt gewerkt aan een laser die zo krachtig is, dat je plaatjes kunt projecteren op de maan. De maan is typisch openbaar eigendom, gemeenschappelijk erfgoed van de mensheid. Van die maan wordt het grootste billboard van het universum gemaakt. Dat is een signaal dat we het begin zien van een mondiale reclamesamenleving, een wereldwijde billboard society vol commerciële boodschappen waaraan je nauwelijks kunt ontsnappen. In zo’n wereld kun je ergens op het platteland in de Filippijnen lopen, temidden van de meest onwaarschijnlijke armoede en honger en narigheid, en plotseling worden geconfronteerd met een billboard, waarop staat dat het tijd is voor een lekkere snack. Die trend vind ik bedenkelijk, want het betekent dat we níet toegroeien naar een samenleving waarin het vergaren en overdragen van informatie en kennis centraal staat. Het betekent dat commerciële informatie centraal staat, zodat wij op de bank voor de televisie, vanuit onze auto op de snelweg, vanuit de tram,