Simon Atem is een burgeroorlog in zijn vaderland Soedan ontvlucht. Nu wil hij terug om een school te bouwen waar de kinderen het verschil tussen goed en kwaad kunnen leren. Stacey Kalish | 106 mei 2008 issue Simon Atem was zeven toen zijn oom voor zijn ogen door militairen werd doodgeschoten, terwijl hij Simons hand vasthield. Hij was op bezoek bij familie, op een dag lopen van zijn eigen dorp Aweng in Zuid-Soedan, toen een militie het dorp binnenviel en het vuur opende op burgers. Het laatste woord dat Simon zijn oom hoorde zeggen, was: ‘Rennen!’ Het was 1995 en de Tweede Soedanese Burgeroorlog woedde in zuidelijk Soedan. De niet-Arabische bevolking van het zuiden streed onder leiding van het Volksbevrijdingsleger van Soedan voor onafhankelijkheid van het door Arabieren beheerste noorden. Dorpen werden systematisch aangevallen door islamitische legereenheden, in een poging de christenen te verjagen. De volwassenen werden door de soldaten vermoord, de meisjes tot slavin gemaakt en de jongens vluchtten het oerwoud in. Het bos waarin Simon na de moord op zijn oom vluchtte, was zo dichtbegroeid dat het overdag zo donker als de nacht was. De eerste drie dagen was hij helemaal alleen. Hij sliep in bomen, tussen de