Goed, dus de industriële landbouw heeft niet goed uitgepakt. Maar wat betekent dat nu voor de consument? Voor zijn gezondheid en zijn emancipatie? Marco Visscher | 56 mei 2003 Hippocrates, grondlegger van de moderne geneeskunde, was nog zo duidelijk, bijna 2500 jaar geleden: \'Uw voeding is uw geneesmiddel, uw geneesmiddel is uw voeding.\' Intussen wijden artsen-in-opleiding maar een fractie van hun studie aan voedingsleer. Maar wie de krant openslaat, kan onmogelijk de berichten missen over de relatie tussen voeding en gezondheid. Kanker, hartkwalen, diabetes, zwaarlijvigheid, hoge bloeddruk - het zijn Westerse welvaartsziekten die onomstotelijk \'iets\' te maken hebben met voeding. Wat is er gebeurd? Is het toevallig, dat de epidemie aan welvaartsziekten samenvalt met de doorbraak van de industriële landbouw? Nee, niet helemaal, om het op zijn zachtst te zeggen. De mens heeft zo\'n vijftig verschillende mineralen nodig die hij zelf niet kan aanmaken. Die mineralen moeten dus ergens vandaan komen. Uit de voeding, zou je denken, zoals dat altijd ging. Maar in de landbouwgrond zijn veel belangrijke mineralen verdwenen, doordat jarenlang kunstmest is gebruikt. Door kunstmest, een mengsel van stikstof, fosfor en kalium, raakt het evenwicht in de bodem verstoord. Gewassen groeien weliswaar, maar die groei gaat ten koste