Er komen steeds meer aanwijzingen dat het testen van sonarapparatuur door de Amerikaanse marine fataal kan zijn voor walvissen en dolfijnen. Op een tropisch eiland zoekt een gepensioneerde zeebioloog naar oplossingen om een einde te maken aan de slachting. Marc S. Kaufman | 68 juli 2004 issue Ken Balcomb staat tot aan zijn knieën in de branding van de Atlantische Oceaan, naast een geïmproviseerde, wankele houten tafel. Er ligt een enorme kop van een Cuvierdolfijn op – of liever gezegd: een halve, opengesneden kop die de beenderen, spieren, bloedvaten en vetlagen laat zien. Al bijna veertig jaar doet bioloog Balcomb onderzoek naar walvissen. Nu voert hij sectie uit op de halfontdooide kop van een ruim 3600 kilo zware tandwalvis die één jaar eerder op het strand van het eiland Abaco, een van de eilanden van de Bahama’s, is aangespoeld. Hij snijdt systematisch met zijn mes diep, maar voorzichtig om niet te veel schade aan te richten, in de schedel waar zich de bulla – het binnenoor – bevindt. Dit orgaan wil hij nader onderzoeken, omdat hij zich de laatste jaren richt op het gehoor van walvissen. Hij zoekt naar inwendige bloedingen, vooral in de buurt van het oor of op