\'Steeds opnieuw zet ik de naald van de grammofoon op de maten die ik nog niet geanalyseerd heb, als een dief die een kluis probeert te kraken, tot de buit binnen is.\' Hoe Sting de muzikant werd die hij is. Sting | 69 augustus 2004 issue Wanneer ik verdrietig was, zocht ik altijd mijn toevlucht in de muziek. De gitaar die ik van mijn oom John had geërfd, heeft inmiddels fatsoenlijke snaren en ik speel niet meer de chaotische muziek die mijn grootmoeder altijd zo van streek maakte. Sterker nog, ik ga flink vooruit. Het zijn nu de beperkingen van mijn eerste gitaar die me parten spelen. Er zijn dingen die ik gewoonweg niet kán met dit primitieve erfstuk. Ik heb genoeg geld gespaard – verdiend met melk lopen – om een nieuwe akoestische gitaar te kopen waar ik een tijdje geleden mijn oog op heb laten vallen. Hij hangt al drie maanden aan de muur in de muziekhandel van Braidford. Elke avond als ik uit school kom, ga ik even kijken. Elke keer bid ik dat niemand hem heeft gekocht. Het is een schitterend instrument met metalen snaren en een lichte lakkleur, een ebbenhouten hals en subtiel inlegwerk rond