\'Zingend dynamiet\' groeit uit van een Afrikaanse parel tot een universeel talent. Ton Maas | 69 augustus 2004 issue Bij de mannen kun je nog twisten over de vraag wie de grootste zanger van Afrika is: Youssou N’Dour of misschien toch Salif Keïta? Bij de vrouwen lijkt het een uitgemaakte zaak: Rokia Traoré wordt sinds haar tweede album Wanita wereldwijd de hemel in geprezen. Dat de jonge Malinese – tegenwoordig woonachtig in Frankrijk – er niet alleen qua stem en muzikale begaafdheid, maar ook qua uiterlijk mag wezen, is bij zo’n internationale carrière natuurlijk mooi meegenomen. De glamoureuze foto’s op haar website lijken op gespannen voet te staan met haar muziek en haar ontwapenende persoonlijkheid. Maar misschien hebben ze wel een diepere, symbolische betekenis. Traoré ziet zichzelf namelijk niet in de eerste plaats als Afrikaanse, maar als muzikante die toevallig in dat werelddeel is geboren. Ze zal haar afkomst nooit verloochenen, maar ze wenst er niet toe veroordeeld te worden. Haar muziek mag dan voor westerlingen typisch Afrikaans klinken, de traditionele muzikanten die haar op haar platen begeleiden, hebben vaak hard moeten studeren om deze, in hun oren vreemde muziek onder de knie te krijgen. Traoré haalt haar inspiratie namelijk