Duurzame landbouw wordt gecombineerd met moderne genetische kennis en eeuwenoude kruisingstechnieken – met prachtige resultaten voor ieders gezondheid, de aarde en onze smaakzintuigen. Richard Manning | 71 november 2004 issue Vroeger, toen we meestal in dorpen woonden, was het simpel om lekkere verse tomaten te krijgen. Boeren leverden die, helderrood en vol smaak, af op de naburige markten. Vervolgens werden de boeren verdreven door steden en voorsteden en begonnen we gedurende het hele jaar om onze favoriete producten te vragen. Tegenwoordig wordt een groot deel van onze tomaten op een ander halfrond gekweekt en geplukt als ze nog groen zijn; pas op weg naar de supermarkt worden ze rood. Tomaten oogsten op deze manier – voor ze de juiste hoeveelheid voedingsstoffen uit de plant hebben opgenomen – leidt tot nogal smakeloze kost. Maar hoe zouden ze anders de lange reis kunnen doorstaan zonder te bederven? Flavr Savr was bedoeld als alternatief, een tomaat die aan de plant zou rijpen en stevig zou blijven tijdens het vervoer. Wetenschappers van het bedrijf Calgene voegden een gen aan het genoom van de vrucht toe waardoor het proces van bederven werd vertraagd. De genetische manipulatie werkte – in ieder geval bleven de tomaten langer